(jest to swobodna interpretacja popularnej katalońskiej pieśni)
e H7 e
On natchniony i młody był
e H7
Ich nie policzyłby nikt
C H7 e C
On im dodawał pieśnią sił
C H7 e
Śpiewał, że blisko już świt
Świec tysiące palili mu
Znad głów podnosił się dym
Śpiewał, że czas by runął mur
Oni śpiewali wraz z nim.
H7 e
Wyrwij murom zęby krat
H7 e
Zerwij kajdany, połam bat
a e
A mury runą, runą, runą,
H7 e
I pogrzebią stary świat.
H7 e
Wyrwij murom zęby krat
H7 e
Zerwij kajdany, połam bat
a e
A mury runą, runą, runą,
H7 e (e9 e e9 e e9)
I pogrzebią stary świat.
Wkrótce na pamięć znali pieśń
I sama melodia bez słów
Niosła za sobą starą treść
Dreszcze na wskroś serc i głów.
Śpiewali więc, klaskali w rytm
Jak wystrzał ich poklask brzmiał
I ciążył łańcuch, zwlekał świt
A on wciąż śpiewał i grał.
Aż zobaczyli ilu ich
Poczuli siłę i czas
I z pieśnią, że już blisko świt
Szli ulicami miast
Zwalali pomniki i rwali bruk
Ten z nami, ten przeciw nam!
Kto sam ten nasz największy wróg
A śpiewak także był sam.
Patrzył na równy tłumów marsz
Milczał wsłuchany w kroków huk
A mury rosły, rosły, rosły
Łańcuch kołysał się u nóg. /x2
Jacek Kaczmarski - MURY
Jacek Kaczmarski Mury
Jacek Kaczmarski (ur. 22 marca 1957 r. w Warszawie, zm. 10 kwietnia 2004 r. w Gdańsku) – polski poeta, prozaik, piosenkarz, twórca tekstów piosenek. Znany głównie dzięki piosenkom o tematyce historycznej (Rejtan, czyli raport ambasadora; Sen Katarzyny II) i społeczno-politycznej (Mury, Nasza klasa, Obława).
Postać powszechnie kojarzona z etosem pierwszej Solidarności oraz stanem wojennym – okresem, kiedy jego liryka, rozpowszechniana w nieoficjalnych wydawnictwach, identyfikowana była jako głos antykomunistycznej opozycji.
W opinii społecznej utrwalił się wizerunek Kaczmarskiego jako barda z gitarą śpiewającego „protest-songi”, choć jego twórczość wykraczała daleko poza ten stereotyp.
W 1979 r. wraz z Przemysławem Gintrowskim i Zbigniewem Łapińskim przygotował program poetycki Mury. Następnym wspólnym programem był Raj. W roku 1981 Jacek Kaczmarski zdobył nagrodę dziennikarzy na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu za Epitafium dla Włodzimierza Wysockiego, następnie (w sierpniu) drugą nagrodę na Festiwalu Piosenki Prawdziwej w Gdańsku. Kolejne programy to Muzeum – poetyckie interpretacje polskiego malarstwa nawiązujące do ostatnich dwustu lat polskiej historii oraz Krzyk – z tytułowym utworem napisanym do obrazu Edwarda Muncha. Utwór Mury stał się, wbrew pierwotnemu znaczeniu, hymnem rodzącej się Solidarności i antykomunistycznej opozycji.
Lluís Llach i Grande(ur. 7 maja 1948 w Gironie) – kataloński pieśniarz.
Dzieciństwo spędził w Verges, dorastał w Figueres, studiował na uniwersytecie wBarcelonie. Tam zaczął działać w ruchu antyfrankistowskim, w grupie zwanejSzesnastu Sędziów (Els Setze Jutges), uderzającej swoją twórczością w reżimgenerała Franco. W marcu 1971 z powodu prześladowań zmuszony był opuścić Katalonię, do której powrócił w 1976.
W Polsce piosenki Lluísa Llacha spopularyzował Zespół Reprezentacyjny (płyta Za nami noc...). Piosenka L'Estaca (Pal) rozpoznawalna jest w Polsce dzięki napisanym przez Jacka Kaczmarskiego Murom, piosence do tej samej melodii, inspirowanej L'Estaca.
Pożegnalny koncert Lluís Llach zagrał w 2007 roku w Verges. Obecnie zajmuje się wyrobem win w rejonie Priorat jako współwłaściciel firmy Vall Llach.
22 listopada 1999 – Warszawa, koncert w Teatrze na Woli w ramach festiwalu OPPA '99
2 września 2000 – Kraków, koncert Solidarność 20 lat później, w ramach obchodów 20. rocznicy powstania "Solidarności", na którym wystąpili Lluís Llach, Jacek Kaczmarski i Leszek Wójtowicz
3 lipca 2006 – Poznań, koncert w ramach obchodów 50. rocznicy Poznańskiego czerwca '56.
