Pieśń łagodnych
(z repertuaru „Wolnej Grupy Bukowina” )
G G4 G G4
G G7+
Ile światłem prowadzeni
C7+ cis07
dróg powietrza przejść zdołamy
G d0 E7/4 E7
w ilu rzekach zanurzymy stopy
C7+ A9
ile w nas zdumienia jeszcze
G d0
ile złudzeń nie straconych
a7 D4 D fis H7
światów ile nie odkrytych wokół
a7 D4 D G G
światów ile nie odkrytych wokół
a7 D4 D G G7+
zadajemy te pytania głosem ptasim
a7 D4 D G
niech prowadzą nas bez odpowiedzi nawet
C7+ cis07
niech się wznoszą niech się wznoszą
G fis H7
aż zabłysną tęczą
C7+ G a7 h7 a7h7
do krainy łagodności bramą
G G7+
białych plam poszukiwacze
C7+ cis07
wszędzie w sobie ponad sobą
G d0 E7/4 E7
odkrywamy karty niezwyczajne
C7+ A9
oto morza falowanie
G d0
statek ze szkarłatnym żaglem
a7 D4 D fis(G) H7(G)
oto splot płomienia życiodajny
a7 D4 D G G
oto splot płomienia życiodajny
a7 D4 D G G7+
niech zakwita niech oczyszcza niech kształt nada
a7 D4 D G
temu co w nas tkwi gdzieś na dnie samym
C7+ cis07
niech się wznosi niech się wznosi
G fis H7
aż zabłyśnie tęczą
C7+ G a h7 a7h7
do krainy łagodności bramą…
Wolna Grupa Bukowina - Pieśń łagodnych (Opole '81)
Wolna Grupa Bukowina- Pieśń Łagodnych
WGB "Pieśń łagodnych".
Po czterech latach studiów o Jarocińskiego upomniała się ojczyzna. Wówczas w wywiadzie dla czasopisma ITD Bellon oświadczył, że Bukowina będzie wolna, gdy Wojtek wyjdzie z wojska.
Grał w zespole do momentu rozwiązania grupy na początku lat osiemdziesiątych. Trzymał się różnych zawodów, między innymi był ogrodnikiem. Jako alpinista pracował też w Zakładzie Usług Wysokościowych TATERNIK.
Dziś śpiewa z reaktywowaną Bukowiną. W 1995 roku założył Samozwańczą Akademię Dźwięku i nagrał niekomercyjną płytę z piosenkami autorskimi i aranżacjami innych utworów (również Bukowiny).
W szufladzie czeka na swój czas jeszcze wiele wierszy. I fotografii, bo Wojtek robi również artystyczne zdjęcia, między innymi górskiej roślinności.
Muzyka Jarocińskiego opiera się na niekonwenconalnych rozwiązaniach harmonicznych. Każdy akord ma niepowtarzalne brzmienie. W swoich wierszach Wojtek przywołuje dalekie skojarzenia, mgliste impresje, surrealne obrazy. Mówi, że w jego twórczości chodzi przede wszystkim o ogólne wrażenie i impuls.
Wojtek planuje wydać płytę solową, przychylnie odniósłby się też do publikacji swych utworów w formie pisanej.
Wojtek Bellon, właśc. Wojciech Jerzy Belon (ur. 14 marca 1952 w Kwidzynie, zm. 3 maja1985 w Krakowie) – polski pieśniarz, poeta, kompozytor. Wykonawca piosenki poetyckiej i studenckiej.
Właściwe: Wojciech Belon. Urodził się w 1952 w Kwidzynie. Mieszkał i wychowywał się w Busku Zdroju. Tam chodził do szkoły, tam też pierwszy raz wystąpił publicznie z własnymi piosenkami. Wraz z założoną przez siebie Wolną Grupą Bukowina zadebiutował latem 1971 roku na IV Giełdzie Piosenki Turystycznej w Szklarskiej Porębie, gdzie zdobył jedną z głównych nagród. Później brał udział w kilku przeglądach piosenki turystycznej (m.in.na gdańskiej BAZUNIE), gdzie zdobywał laury. Znaczącym sukcesem była pierwsza nagroda na Festiwalu Piosenki i Piosenkarzy Studenckich w Krakowie w 1974 roku. Od tej pory Wolna Grupa Bukowina znalazła się w gronie najlepszych i najpopularniejszych przedstawicieli piosenki studenckiej.
Zaczęli jeździć z koncertami po całym kraju. Śpiewanie stało się ich źródłem utrzymania. Stali się profesjonalistami. Z czasem - jak twierdził Wojtek - zatracili pierwotny sens swego muzykowania, jakim było wspólne bytowanie, wspólnie przeżywana radość ze śpiewania, z bycia razem. Przez pewien krótki okres w latach 80-ych połączyli się z zespołem Wały Jagiellońskie, ale ta fuzja nie zdała egzaminu, nie stworzyła nowej jakości artystycznej. Jak się wkrótce okazało zwyciężył libertyński styl "Wałów" na niekorzyść kameralnej i poetyckiej "Bukowiny". Niebawem w Wałach Jagiellońskich pozostał już tylko sam Wojtek, a i on wkrótce zrezygnował. Od tej pory występował sam, albo z towarzyszeniem dawnych przyjaciół z "Bukowiny": Wojciechem Jarocińskim, Wacławem Juszczyszynem, Janem Hnatowiczem.
Zmarł w nocy z 3 na 4 maja 1985 r. w jednym z krakowskich szpitali. Jego pogrzeb odbył się w Busku Zdroju 8 maja 1985 r.
Zmarł w nocy z 3 na 4 maja 1985 r. w jednym z krakowskich szpitali. Jego pogrzeb odbył się w Busku Zdroju 8 maja 1985 r.
Na Ogólnopolskim Przeglądzie Piosenki Turystycznej "Włóczęga '85" w Zielonej Górze wystąpił gościnnie, akompaniując sobie samotnie na gitarze. Mówił swoje nowe wiersze, śpiewał nowe i stare piosenki - wśród nich i tę, którą uważał za najważniejszą i ulubioną:
MAJSTER BIEDA
