Śpiewać każdy może
H
Śpiewać każdy może trochę lepiej lub trochę gorzej,
a H
Ale nie o to chodzi, jak co komu wychodzi.
H
Czasami człowiek musi, inaczej się udusi -
H
Uuuu
H
Lubię piosenki i różne inne dźwięki,
a H
Szczególnie, jak mnie co wzruszy rzuca mnie się na uszy
H
Teraz będę już szczery wybrałem drogę kariery
a H
Kariery na estradzie, na pewno sobie poradzę
H
Stoję przy mikrofonie niech mnie który przegoni
H
Różne sceny brygady już nie dadzą mi rady
H a H
Bo ja się wcale nie chwalę ja po prostu niestety mam talent
H
Jak człowiek wierzy w siebie to cała reszta to betka
a H
Nie ma takiej rury na świecie, której nie można odetkać
H
Wejść na estradę i zostać, cała reszta to rzecz prosta
H
A ja wiem co jest grane, dlatego tutaj zostanę,
a H
Będę śpiewał piosenki, będą klaskać panienki.
H
Będą dawać mnie kwiaty, będę teraz bogaty.
H a H
Bo ja się wcale nie chwalę, ja niestety mam talent.
a H
Jak głos wydaję z siebie, wszyscy są w siódmym niebie
H
Stoję przy mikrofonie niech mnie który przegoni
H
Różne sceny brygady już nie dadzą mi rady
H
Nikt mnie tutaj nie kiwnie, bo odczuje to dziwnie
H a H
Ja nikogo nie straszę, ja talentem niestety go gaszę.
H
Bardzo lubię piosenki i różne inne dźwięki
a H
Szczególnie jak mnie co wzruszy rzuca mnie się na uszy
H
Ja znam ładne szlagiery, pójdę drogą kariery
Mecyje w Opolu zaśpiewam
Jerzy Oskar Stuhr (ur. 18 kwietnia 1947 w Krakowie) - reżyser, scenarzysta, aktor
Jeden z najbardziej wszechstronnych aktorów polskiego filmu i teatru urodził się 18 kwietnia 1947 roku w Krakowie. W roku 1970 ukończył polonistykę na UJ. Dwa lata później został absolwentem Wydziału Aktorskiego krakowskiej PWST. Jeszcze w czasie studiów zaczął występować w Starym Teatrze w Krakowie. Od początku lat osiemdziesiątych współpracuje z teatrami włoskimi. W latach 1990-1997 był rektorem krakowskiej PWST. Ponownie objął funkcję rektora krakowskiej Szkoły Teatralnej w roku 2002. W roku 1994 uzyskał tytuł profesora w dziedzinie sztuk teatralnych. W spektaklach reżyserowanych przez Konrada Swinarskiego, Jerzego Jarockiego i Andrzeja Wajdę stworzył wiele wybitnych i wielokrotnie nagradzanych ról (Sekretarza w "Życiorysie", Piotra Wierchowieńskiego w "Biesach", Piotra Wysockiego w "Nocy Listopadowej", AA w "Emigrantach", Horodniczego w "Rewizorze" oraz Porfirego Pietrowicza w "Zbrodni i karze"). W roku 1992 w Wydawnictwie "Czytelnik" ukazała się jego autobiograficzna książka "Sercowa choroba". W latach 1991-1993 był członkiem rady d/s Kultury przy Prezydencie Rzeczpospolitej. Jest laureatem wielu nagród, m.in. dwukrotnie, w 1989 i 1995 roku Nagrody Miasta Krakowa, w 1982 roku Nagrody Krytyki Włoskiej, a w roku 1998 prestiżowej nagrody Narodowego Syndykatu Włoskich Dziennikarzy Filmowych - Nastro d'Argento dla najlepszego twórcy europejskiego i nagrody Emerging Master przyznanej przez 27. MFF w Seattle (2001). W latach 90. zwrócił się w stronę kina autorskiego. Wyreżyserował i zagrał główne role w następujących filmach: Spis cudzołożnic (na podstawie powieści Jerzego Pilcha), Historie miłosne (Złote Lwy Gdańskie, Fipresci na festiwalu w Wenecji 1997), Tydzień z życia mężczyzny, Duże zwierzę (wg scenariusza Krzysztofa Kieślowskiego). Od 1998 roku jest członkiem Europejskiej Akademii Filmowej.