Rzeki to idące drogi
(Piosenka z lat 70-tych z repertuaru Adama Drąga)
D A D
Wieczorem późnym wieczorem
G A
Gdy panny wychodzą nad wodę,
G D
Nad rzeką nachylają twarze,
G D E A
Coś do niej szepcą o czymś marzą.
D
Rzeki to idące drogi,
e
A łodzie - wędrowcy tych dróg.
A
Dwa razy w tej samej wodzie
G D A
Nie przejrzy się człowiek, ni duch.
Trawy się wodzie kłaniają,
Odbicia swe potrącając
I wiatrem lekko kołysane,
W jego gadanie zasłuchane.
Rzeki to ...
Noc pachnie miodem i miętą,
A wianki płyną stadami,
Płyną od zmierzchu aż do świtu,
Płyną tak znikąd, hen, donikąd,
Rzeki to ...
Adam Drąg - "Rzeki to idące drogi"
Adam Drąg zaczął swoją przygodę z gitarą i piosenką w wieku 17 lat.
Jego piosenki, do większości których sam napisał tekst, tworzą niepowtarzalny i niepodrabialny klimat.
Jego piosenki, do większości których sam napisał tekst, tworzą niepowtarzalny i niepodrabialny klimat.
Niektóre - „Chyba już czas wracać do domu”, „Połoniny niebieskie”, „Ech, muzyka” należą do najbardziej znanej klasyki gatunku.
Albumy:
”Połoniny niebieskie” (1994, Pomaton)
Album zawiera nagrania archiwalne z 1988 roku.
Adam Drąg - muzyka, gitara, śpiew
Gdy nie zostanie po mnie nic
Oprócz pożółkłych fotografii
Błękitny mnie przywita świt
W miejscu co nie ma go na mapie
Oprócz pożółkłych fotografii
Błękitny mnie przywita świt
W miejscu co nie ma go na mapie
(…)
Piosenki turystyczne nie istnieją. Istnieją po prostu piosenki.
Jedne zostają podchwycone do wspólnego śpiewania, inne nie.
Turystyczne są tylko imprezy, na których się je śpiewa
Jedne zostają podchwycone do wspólnego śpiewania, inne nie.
Turystyczne są tylko imprezy, na których się je śpiewa
Adam Drąg
