ukryj menu          

Jestem mały miś

słowa i muzyka: Georges Brassens
tłumaczenie: Jarosław Gugała
(Zespół Reprezentacyjny - Pornograf piosenki Georgesa Brassensa)
   h                                       e6

Nigdy w życiu mym nie umiałem zdjąć

G     Fis            h - G  Fis

Czapki przed nikim

h                             e6

A teraz na twarz, na kolana ryms

G         Fis    h - G  Fis

Przed jej bucikiem

   h                                   e6

Byłem wściekłym psem, ona uczy mnie

G      Fis          h - G  Fis

Jak jeść z jej rączki

    h                            e6

Miałem wilcze kły, zamieniłem je

G       Fis       h - G  Fis

Na mleczne ząbki

 

   h                                        Cis Fis

Jestem mały miś, własność lali tej

                   h          A      D  - Fis

Co palec ssie, kiedy zasypia

  h                                         Cis Fis

Jestem mały miś, własność lali tej

                      h           A     D-Fis h e6  h e6

Co mamy chce, gdy jej dotykam

 

  

Byłem twardy drań, ona sprawia, że
Jak z makiem kluska
Smaczny, słodki i ciepluteńki wciąż
Wpadam w jej usta
Mleczne ząbki ma, kiedy śmieje się
I kiedy śpiewa
Lecz ma wilcze kły, gdy jest na mnie zła
I kiedy się gniewa

Siedzę w kącie mym i cichutko łkam
Pod jej pantoflem
Kiedy wścieka się, choć powodów brak
Bo jest zazdrosna
Pewien śliczny kwiat wydał mi się raz
Ładniejszy od niej
Pewien śliczny kwiat zginąć musiał więc
Pod jej pantoflem

Wszyscy mędrcy wciąż wykrzykują mi
Że w jej ramionach
Gdy skrzyżują się, gdy oplotą mnie,
Niechybnie skonam
Może będzie tak, może będzie siak,
Ale dość krzyków!
Jeśli zginąć mam, jeśli wisieć mam,
To na jej krzyżu

e6 e6
 
Zespół Reprezentacyjny - Jestem mały miś


Georges Brassens (ur. 22 października 1921 roku w Sète, zm. 29 października 1981 w Saint-Gély-du-Fesc) – francuski bard, poeta i kompozytor.
Jego utwory z polskimi tekstami wykonują m.in. Piotr Machalica, Zespół Reprezentacyjny, Jacek Kaczmarski, Edward Stachura, Jarosław Ziętek oraz Iwona Nasiłowska.
W wieku 16 lat tworzył razem z kolegami zespół muzyczny, w którym grał na banjo. Pisał pierwsze piosenki, których melodie wykorzystał w późniejszej dojrzalszej twórczości. Od 1940 roku mieszkał w Paryżu. W 1943 roku otrzymał wezwanie "na roboty" do Niemiec. 8 marca 1943 wyjechał do Basdorf, małej miejscowości leżącej 20 km od Berlina, gdzie pracował przymusowo przez rok. Zdobył tam uznanie śpiewając swoje piosenki. W 1946 roku Brassens pisywał pod różnymi pseudonimami artykuły dla anarchistycznego dziennika "Le Libertaire". W tym okresie tworzył jako poeta i autor piosenek (bez większych sukcesów).
Prawdziwa kariera rozpoczęła się, kiedy artysta miał 31 lat, po tym jak dzięki staraniom przyjaciół wystąpił w słynnym kabarecie prowadzonym na Montmartre przez Patachou. Patachou, sławna wówczas piosenkarka, najpierw sama wykonała kilka jego utworów, a następnie przedstawiła ich autora paryskiej publiczności. Wkrótce Brassens nagrał pierwszą płytę ze swoimi piosenkami oraz wyruszył na tournée wraz z Patachou i zespołem "Frères Jacques". W 1967 roku otrzymał Grand Prix de Poésie Akademii Francuskiej, nagrodę będącą ukoronowaniem jego sukcesu literackiego.
Brassens zdobył popularność wykonując własne utwory. Komponował też muzykę do tekstów Apollinaire'a, Verlaine'a, Villona, Hugo, Aragona i innych. Na estradzie aktywnie występował do marca 1977. Zmarł na raka w wieku 60 lat.

Wieloletnią partnerką Brassensa była Joha Heiman, z pochodzenia Estonka, którą nazywał pieszczotliwie "Püppchen" (niem. "laleczka"). Oboje mieszkali przez wiele lat tuż obok siebie, ale osobno. Gdy pragnęli być razem, umawiali się na spotkanie. Trwało to przez kilkadziesiąt lat, aż do śmierci Brassensa.

Jarosław Gugała (ur. 13 kwietnia 1959 w Młynarach) – polski filolog, dziennikarz i dyplomata,redaktor naczelny Wydarzeń Polsatu; muzyk.
Z wykształcenia jest iberystą, ma również doktorat z ekonomii. W 1983, na studiach, założył z kolegami Zespół Reprezentacyjny, specjalizujący się w adaptacjach polskich piosenek i prezentacjach scenicznych utworów różnych obszarów kulturowych (Lluís Llach,Georges Brassens, piosenki sefardyjskie, brazylijskie).
Nagrał z zespołem płyty: Za nami noc... (pieśni Lluisa Llacha) (1985), Śmierć za idee - ballady Georgesa Brassensa (1986), Sefarad (1991),Pornograf (1993) i Kumple to grunt (2007).
 
W 1989 rozpoczął pracę w nowo powstałych Wiadomościach TVP1, początkowo jako reporter, potem także wydawca i prezenter. W 1992objął najpierw funkcję dyrektora I programu TVP, a potem dyrektora Telewizyjnej Agencji Informacyjnej. Pozostał na tym stanowisku do1995.
Na początku 1997 został prezenterem i wydawcą programu publicystycznego W centrum uwagi. Obie funkcje pełnił ponad dwa lata.
Po powrocie z placówki dyplomatycznej 24 grudnia 2003 rozpoczął pracę w prywatnej stacji telewizyjnej Polsat jako prezenter i wydawca programu Informacje. Odpowiadał za program w soboty, niedziele i święta. Od 11 października 2004, kiedy Informacje zastąpionoWydarzenia, Gugała prezentuje co drugi tydzień wydanie popołudniowe (od poniedziałku do piątku) oraz w weekend wydanie główne.
Od 8 listopada 2005 do 28 lutego 2007 był gospodarzem wtorkowych wydań "Poranka Radia TOK FM".
Od 17 października 2006 na TV 4 prowadzi autorski program publicystyczny IV władza, do którego zaprasza redaktorów różnych gazet oraz gości.
24 września 2007 zastąpił Tomasza Lisa na stanowisku szefa "Wydarzeń" w Polsacie.
30 czerwca 2010 był jednym z trzech prowadzących drugą debatę prezydencką między kandydatami na ten urząd w Telewizji Polskiej:Bronisławem Komorowskim a Jarosławem Kaczyńskim.
Na przemian z Bogusławem Chrabotą pisze felietony do tygodnika Newsweek Polska.
Wykłada w Wyższej Szkole Dziennikarskiej im. Melchiora Wańkowicza.
18 maja 1999 roku Sejmowa Komisja Spraw Zagranicznych zaakceptowała jego kandydaturę na stanowisko ambasadora Polski w stolicyUrugwaju – Montevideo. Piastował je do 2003. Spowodował odebranie tytułu konsula honorowego w Urugwaju Janowi Kobylańskiemu.
 
 

Śpiewnik

Folder plików

 

Najnowsze piosenki

więcej
 
na górę