Pytosz się mnie
e e/Fis e/G a e H7 e e/H e
e D/Fis
Siedli my w krzesłach pół na pół
G H7
Durś cosik nom się cni
a e
Od rąk do rąk cołki stół
F0 a
Siedli my w krzesłach pół na pół
e H7 e e/H e
A miesiąc w sztorach się szkli.
Cicho z gipsdeki zwiso w dół
Krzydła to som łod gacka
Od rąk do rąk cołki stół
Z rantu w posztrzodku ino ćma
Naroz do gorczka naszła.
e D/Fis
Pytosz się mnie
G a
A jo pytom cię
e H7 e H7
Milczymy łoba, bo czy mało słów jest na świecie?
e D/Fis
Pytosz się mnie
G a
A jo pytom cię
e H7 e e/H e
Kożdy różnie rzecze na innyj planecie.
2.
Oczy się w oczy gapiom i
Krojcujom się ich błyski
A wilki cisnom się na wiyrch
Kiej czasem wzrok napotko wzrok
Som połne nienowiści.
Słowa co ich niy rzekło się
Dopadnom cię jak szlag
W żebraczyj szacie pełnyj dziur
Słowa co ich niy rzekło się
Som jak umarły ptak.
3.
A żeby koń gnoł wiymy to
Kaj go najlepiyj trzasnońć
A bujno jarzombiny kiść
Kiej zaczniesz w czułe miyjsce bić
Zmiyni się w ziorka piosku.
Siedzymy w jednyj izbie kaj
W ausgus ciepniynte kwioty
W izdebce jednyj jo i ty
Po boju wreszcie siedli my
I przeliczomy straty.
Piosenki Nohavicy mają bardzo różny charakter. Są wśród nich zarówno poetyckie, pełne zadumy ballady jak i wesołe, wręcz rubaszne pieśni.
Początkowo pisał teksty dla innych wykonawców, pracował m.in. w bibliotece w Czeskim Cieszynie. Dopiero od 1982, namówiony przez przyjaciół, zaczął sam wykonywać swoje utwory. Od tej pory stał się popularnym wykonawcą, a od lat 90. jest stale w czołówce najpopularniejszych czeskich pieśniarzy.
Poza Czechami sporą popularnością cieszy się również w Polsce, gdzie także koncertuje od 1998. Twórczość Nohavicy, mieszkającego na pograniczu kultur na Śląsku Cieszyńskim, przesiąknięta jest również polskimi akcentami, a artysta swobodnie mówi po polsku (prowadzi konferansjerkę swoich koncertów po polsku, choć twierdzi, że nigdy się nie uczył tego języka). W 2009 roku ukazał się album Świat według Nohavicy, z piosenkami Nohavicy w polskim tłumaczeniu i wykonaniu polskich artystów.
Napisał ponad 400 piosenek. Gra na gitarze i akordeonie („heligonce”) lub występuje z zespołem. Pisze własne teksty, ale także tłumaczy utwory innych wykonawców (Okudżawa, Wysocki, Cohen, Vian i inni), śpiewa też utwory Karela Kryla. Jego płyty, należące do gatunku poezji śpiewanej, należały do najlepiej sprzedających się płyt w Czechach. Płyta Divné století z 1996 uzyskała status platynowej płyty oraz tytuł „Płyty roku 1996” w czeskiej ankiecie muzycznej „Gramy”. W 2002 wystąpił w roli głównej w filmie Petra Zelenki „Rok diabła”.
Od 1986 był współpracownikiem czechosłowackiej służby bezpieczeństwa (Státní bezpečnost) o kryptonimie „Mirek”. Przekazywał informacje na temat swoich spotkań z Karelem Krylem, jednak twierdzi, że nie powiedział nic, co mogłoby komukolwiek zaszkodzić. Nohavica sam poinformował o tej współpracy.
nieswojo nam i smutno.
Oddziela nasze dłonie stół.
Siedzimy w krzesłach pół na pół,
w zasłonach księżyc utknął.
A cisza, co oblepia strop,
ma skrzydła nietoperza.
Z rowu pośrodku pełznie mrok,
a cisza, co oblepia strop,
nieszczerze się wyszczerza.
Ty pytasz mnie,
a ja pytam cię,
i milczymy razem,
bo dość już padło słów i fraz.
Ty pytasz mnie,
a ja pytam cię,
dwa monologi
z dwóch oddalonych gwiazd.
Gdy czasem wzrok napotka wzrok,
blask wcina się w ciemności,
a wilki pną się już na stok.
Gdy czasem wzrok napotka wzrok
już nie ma w nim radości.
A każde z przemilczanych słów
niepięknym jest żebrakiem,
co wraca z ręką pustą znów.
A każde z przemilczanych słów
jest martwym ptakiem.
Ty pytasz mnie...
Lubimy w czułe miejsce bić,
aż koń galopem ruszy.
A bujna jarzębiny kiść,
gdy zaczniesz w czułe miejsce bić,
na piasek ci się skruszy...
Siedzimy w jednej izbie dziś
z kwiatami w umywalce.
Pobojowisko Austerlitz,
siedzimy w jednej izbie dziś,
licząc poległych w walce.
Ty pytasz mnie...