Prezydent ma rację
Prezydent Stanów Zjednoczonych ma rację
Trzeba na księżycu naprawić sytuację
Skłócić tych z jasnej, z tymi z ciemnej strony
A potem ich na siebie zwyczajnie nagonić.
Niech w twarz sobie plują i na głowy włażą
A także niech się po wieczność na siebie obrażą
Nie będzie dialogu żadnego, bo i po co
Skoro wszystko załatwi się potajemnie nocą.
I żeby konflikt ten nie zabrnął zbyt daleko
Trzeba będzie go zdeptać robiąc wszystkim piekło
Niech smażą się za karę buntowniki, złodzieje
I niech no tu się który choć trochę zaśmieje.
Czas udzielić pożyczek, wybudować drogi
Podnieść z ruin miasta i bankom dać zarobić
Dług ten rósł będzie jak ciasto na drożdżach
Aż w końcu go spłacić już nie będzie można.
Prezydent tego kraju wykrzyknie radośnie
Nareszcie wszystko moje, światu to ogłoście
Masy niewolników w rządowej kieszeni
Kto się teraz odważy, by cokolwiek zmienić?
Z tej radości nagle sznurki się splątały
Lecz nożyczki w mig problem rozwiązały
I tak stary miejsca ustąpić musiał nowemu
Żeby nowy mógł zacząć robić po staremu.