Wielka królowa Eskimosów
The Mighty Quinn (Quinn the Eskimo)
(Self Portrait -1970)
(Self Portrait -1970)
( A D-C )x4
A D A D
Och! wszyscy wokół wielkie budują statki i łodzie,
A D A D - C
Dokumentują jak leci, pomniki rosną co dzień.
A D A D - C
Martwią się dziewczyny i chłopcy, widzą to już wszyscy,
A E D A
Lecz gdy Królowa Eskimosów przybywa z radości aż piszczą.
A E D A
Och! chodźcie wszyscy razem, czy w butach, czy boso,
A E D A
Nie zobaczycie nic poza Wielką Królową Eskimosów.
A E D A
Och! chodźcie, którzy macie i nie macie niczego,
A E D A ( A D-C )x4
Nie zobaczycie nic poza Wielką Eskimosów Królową.
Och! lubię robić to jak każdy, lubię ten słodki cukier,
A gdy tak pędzę przed siebie szybko, z tyłu zostawiam smutek.
Nie wścibiam nosa w nie swoje sprawy, ludzie karmią pod drzewem gołębie,
Lecz gdy Wielka Królowa Eskimosów przybywa, przygarnia je do siebie.
(ref.)
Ja mogę miauczeć tak jak kot, lub muczeć jak krowa,
Powiedz mi tylko gdzie cię boli, a powiem kogo zawołać.
Trudno jest zasnąć, gdy bez przerwy ktoś depcze nam po piętach,
Lecz gdy Wielka Królowa Eskimosów przybywa utniemy sobie drzemkę.
(ref.)
(solo jak refren i refren) ( A D-C )x4 A7
19.04.2006
Manfred Mann Mighty Quinn
The Hollies - Quinn the Eskimo (Mighty Quinn)
Quinn the Eskimo (The Mighty Quinn) - Glen Moffatt with the Smokin' Crawdads
Grateful Dead - Quinn the Eskimo
String Cheese Incident ~ "Quinn Eskimo" 24.07.10 Red Rocks
Julie London - Mighty Quinn (Quinn Eskimo) - Bob Dylan / Manfred Mann
Mighty Quinn (Quinn Eskimo) - The Beatles (Bob Dylan Cover)
Quinn the Eskimo (The Mighty Quinn)
Angela Cavagna - Quinn The Eskimo (Mighty Quinn)
Quinn the Eskimo (The Mighty Quinn)
Old Crow Medicine Show - Quinn Eskimo (Mighty Quinn) (Dallas, 29 listopada
Brewer & Shipley / The Mighty Quinn
GOTTHARD - THE MIGHTY QUINN [QUINN THE ESKIMO] [STILL PICTURES].flv
Coverband performs Mighty Quinn and Blinded by the Light
Cargo - Mighty Quinn - Gotthard cover
The Mighty Quinn Skyriders - Manfred Mann - Cover - Party Summertime HF 2
Self Portrait – dziesiąty studyjny i drugi w karierze dwupłytowy album Boba Dylana nagrany w okresie od kwietnia 1969 r. do marca 1970 r. Zawiera kilka koncertowych nagrań z porzuconego projektu wydania albumu koncertowego.
Przyczyny nagrania tego najgorszego albumu w jego karierze nie są całkowicie znane. Być może najpierw, będąc w kreatywnym kryzysie, pragnął nagrać miły pojedynczy album standardów country i folku. Jednak pojawił się pomysł umieszczenia na tej płycie także nagrań z festiwalu na wyspie Wight, gdyż pomysł wydania koncertowego albumu z tego występu został porzucony. Do tego postanowił dodać swoje wersje piosenek innych twórców. Jeśli więc miał jakiś pomysł na album, to wkrótce uległ on całkowitej destrukcji.
Być może jedną z przyczyn była olbrzymia ilość bootlegów Dylana ukazujących się na rynku i może była to odpowiedź na to: macie tutaj coś równie niedobrego.
W dodatku "zapomniał" swojego głosu, którym dotąd śpiewał i Self Portrait jest zapisem jego eksperymentów wokalnych; prezentuje kilka głosów, w tym jeden mocno przeziębiony. Po raz pierwszy w swojej karierze Dylan zmienił także wokal. Pierwszy wokal do utworu Simona "The Boxer" z sesji 3 zostaje odrzucony i dograny drugi na sesji 6. Efekt jest taki, że utwór ten do tego albumu raczej nie pasuje.
Najprawdopodobniej rekonstrukcja wydarzeń skutkujących tym albumem powinna wyglądać następująco. Podczas sesji z Cashem do Nashville Skyline Dylan zaprojektował swój kolejny album jako zestaw utworów country. Sesje odbyły się w Nashville i tam powstało 11 tego typu utworów. Szybko jednak się zorientował, że po prostu spaskudził wszystko i opuścił Nashville. Udał się do swego zacisza w Woodstock i tam zmienił koncepcję albumu. Tym razem miał to być album zawierający zarówno country jak i folk. Do tego pragnął dorzucić kilka koncertowych piosenek z festiwalu na wyspie Wight. Porzucił więc swoje eksperymenty z głosem i powrócił od prawie swojego dawnego nosowego brzmienia. Dlatego sesje z Nashville i z Nowego Jorku są tak całkowicie różne. Z sesji nowojorskich odrzucił aż 14 utworów.
W tym momencie stracił też całkowicie zainteresowanie powstającą płytą. Wszystkie instrumentalne sesje overdubbingowe z Nashville odbyły się bez jego obecności i jakichkolwiek ingerencji.
Po ukazaniu się płyty odciął się od niej mówiąc "pracowaliśmy w Nowym Jorku nad New Morning, gdy Self Portrait został zebrany do kupy". Zwalił więc wszystko na producenta Boba Johnstona, a sam umył ręce.
Ostatecznie album ten był totalnym wypięciem się Dylana na jego firmę nagraniową i na swoich fanów. Najbardziej kuriozalne wydaje się to, że mimo wszystko album ten stał się złotą płytą.
LISTA MUZYKÓW:
Bob Dylan– wokal, gitara, instrumenty klawiszowe, harmonijka ustna
Byron T. Bach – wiolonczela
Brenton Banks – skrzypce
Norman Blake – gitara
David Bromberg – gitara, gitara dobro, gitara basowa
Albert Wynn Butler – klarnet, saksofon
Kenneth A. Buttrey – perkusja, instrumenty perkusyjne
Fred Carter Jr. – gitara
Marvin Chantry – altówka
Ron Cornelius – gitara
Charlie Daniels – gitara basowa, gitara
Rick Danko – gitara basowa, wokal
Pete Drake – elektryczna gitara hawajska
Delores Edgin – wokal
Fred Foster – gitara
Solie I. Fott – skrzypce, altówka
Bubba Fowler – gitara
Dennis Good – puzon
Emanuel Green – sprzypce
Hilda Harris – wokal
Levon Helm – mandolina, perkusja, wokal
Freddie Hill – trąbka
Karl Himmel – klarnet, saksofon, puzon
Garth Hudson – instrumenty klawiszowe
Lilian Hunt – skrzypce
Martin Katahn – skrzypce
Doug Kershaw – skrzypce
Al Kooper – gitara, róg, instrumenty klawiszowe
Sheldon Kurland – skrzypce
Richard Manuel – pianino, wokal
Martha McCrory – wiolonczela
Charlie McCoy – gitara, gitara basowa, harmonijka, wibrafon
Barry McDonald – skrzypce
Ollie Mitchell – trąbka
Carol Montgomery – wokal
Bob Moore – gitara basowa
Gene A. Mullins – róg barytonowy
Joe Osborn – gitara, gitara basowa
June Page – wokal
Rex Peer – puzon
Bill Pursell – pianino
Robbie Robertson – gitara, wokal
Albertine Robinson – wokal
Alvin Roger – perkusja
Frank Smith – puzon
Maeretha Stewart – wokal
Gary Van Osdale – altówka
Bill Walker – aranżacja
Bob Wilson – organy, pianino
Stu Woods – kontrabas lub gitara basowa
- ↑ Pogrubionym drukiem zaznaczeni są muzycy sesyjni biorący udział w sesjach nagraniowych w Nashville, Tennessee (2 sesje) oraz w Nowym Jorku (4 sesje). Inni muzycy wzięli udział w instrumentalnych sesjach overdubbingowych w Nashville (7 sesji)
SPIS UTWORÓW:
-
1. All the Tired Horses – (Dylan) 3:12 2. Alberta #1" – (Trad./Aranż. Dylan) 2:57 3. I Forgot More Than You'll Ever Know – (Cecil A. Null) 2:23 4. Days of '49 – (Lomax/Lomax/Warner) 5:27 5. Early Mornin' Rain – (Gordon Lightfoot) 3:34 6. In Search of Little Sadie – (Trad./Aranż. Dylan) 2:27 7. Let It Be Me – (Gilbert Bécaud/Mann Curtis/Pierre Delanoe) 3:00 8. Little Sadie – (Trad./Aranż. Dylan) 2:00 9. Woogie Boogie – (Dylan) 2:06 10. Belle Isle – (Trad./Aranż. Dylan) 2:30 11. Living the Blues – (Dylan) 2:42 12. Like a Rolling Stone – (Dylan) 5:18 13. Copper Kettle – (Alfred Frank Beddoe) 3:34 14. Gotta Travel On – (Paul Clayton/Larry Ehrlich/David Lazar/Tom Six) 3:08 15. Blue Moon – (Lorenz Hart/Richard Rodgers) 2:29 16. The Boxer – (Paul Simon) 2:48 17. The Mighty Quinn (Quinn the Eskimo) – (Dylan) 2:48 18. Take Me as I Am – (Boudleaux Bryant) 3:03 19. Take a Message to Mary – (Felice Bryant/Boudleaux Bryant) 2:46 20. It Hurts Me Too – (Trad./Aranż. Dylan) 3:15 21. Minstrel Boy – (Dylan) 3:32 22. She Belongs to Me[• 5] – (Dylan) 2:43 23. Wigwam – (Dylan) 3:09 24. Alberta #2 – (Trad./Aranż. Dylan) 3:12 1:14:03
- ↑ Nagrania koncertowe z 31 sierpnia 1969 z Festiwalu na wyspie Wight
- ↑ Pełny tytuł – "Copper Kettle (The Pale Moonlight)"
- ↑ Nagrania koncertowe z 31 sierpnia 1969 z Festiwalu na wyspie Wight
- ↑ Nagrania koncertowe z 31 sierpnia 1969 z Festiwalu na wyspie Wight
- ↑ Nagrania koncertowe z 31 sierpnia 1969 z Festiwalu na wyspie Wight
