Anna Maria
C e a D4 Gsus4 G (wokaliza)
C e a D7 G
Smutne oczy, piękne oczy, smutne usta bez uśmiechu,
C e a D7 G
Widzę co dzień ją z daleka, stoi w oknie aż do zmierzchu.
C E7 a D7 G
Anna Maria.
C e a D7 G
Tylko o niej ciągle myślę i jednego tylko pragnę,
Żeby chciała choć z daleka, choć przez chwilę spojrzeć na mnie.
C E7 a D7 G C E7 a D7 G
Anna Maria smutną ma twarz, Anna Maria wciąż patrzy w dal.
Jakże chciałbym ujrzeć kiedyś swe odbicie w smutnych oczach,
Jakże chciałbym móc uwierzyć w to, że kiedyś mnie pokocha.
Anna Maria smutną ma twarz, Anna Maria wciąż patrzy w dal.
Lat minionych, dni minionych żadne modły już nie cofną.
Ten, na kogo ciągle czeka, już nie przyjdzie pod jej okno.
C E7 a D7 G C E7 a D7 G
Anna Maria smutną ma twarz, Anna Maria wciąż patrzy w dal.
C E7 a D7 G C E7 a D7 Gsus4 G
Anna Maria smutną ma twarz, Anna Maria wciąż patrzy w dal.
C E7 a
Anna Maria!
Czerwone gitary - Anna Maria
Seweryn Krajewski (ur. 3 stycznia 1947 w Nowej Soli), polski kompozytor, wokalista, multiinstrumentalista i gitarzysta muzyki pop, obdarzony głosem o charakterystycznej barwie i szerokich możliwościach, zarówno jeśli chodzi o skalę, jak i możliwości interpretacyjne; lider zespołu Czerwone Gitary.
Kompozytor wielu przebojów muzycznych, pośród których wyróżniają się: „Nie zadzieraj nosa”, „Stracić kogoś”, „Dzień jeden w roku”, „Takie ładne oczy”, „Anna Maria”, „Gondolierzy znad Wisły”, „Tak bardzo się starałem”, „Dozwolone do lat 18”, „Płoną góry, płoną lasy”, „Ciągle pada”, „Słowo jedyne - Ty”, „Mam dobry dzień”, „Remedium”, „Ludzkie gadanie”, „Niebo z moich stron”, „Nie spoczniemy”, „Niech żyje bal”, „Uciekaj moje serce”, „Czekasz na tę jedną chwilę”, „Miętowe pocałunki”.
Dorastał w Trójmieście, mieszkał w Sopocie. Absolwent Państwowej Szkoły Muzycznej i Liceum Muzycznego w Gdańsku (klasa skrzypiec). Od 1964 współpracował z zespołem Pięciolinie, następnie Czerwono-Czarnymi. W grudniu 1965 został członkiem grupy Czerwone Gitary. Krajewski, Jerzy Kossela oraz Krzysztof Klenczon byli w spół liderami zespołu oraz kompozytorami większości piosenek; za czasów ich współpracy grupa osiągnęła szczyt popularności. W pewnym okresie dla wielu fanów a zwłaszcza fanek był czołowym solistą sopockiego klubu muzyki młodzieżowej Non Stop. Od 1970 lider Czerwonych Gitar.
Obok sukcesów odnoszonych z zespołem, z którym rozstał się definitywnie w 1997, Krajewski prowadził działalność solową. Nagrał albumy długogrające utrzymane w stylistyce muzyki pop (m.in. „Baw mnie”, „Lubię ten smutek. Opowieści muzyczne vol. I”, „Jestem”), a także bardziej wysublimowane ballady do słów Agnieszki Osieckiej (”Strofki na gitarę”, „Części zamienne. Strofki na gitarę 2”). Autor muzyki filmowej, m.in.: „Och, Karol”, „Kochankowie mojej mamy”, „Wakacje w Amsterdamie”, „Kogel-mogel”, „Galimatias, czyli Kogel-mogel II”, „Uprowadzenie Agaty”, serial „Jan Serce”, serial „Kopciuszek”. Komponował również przeboje dla innych wykonawców (m. in. Irena Jarocka - „Gondolierzy znad Wisły”, Urszula Sipińska - „Trzymając się za ręce”, Maryla Rodowicz - „Niech żyje bal”, Krzysztof Krawczyk - „Spieszmy się).
Seweryn Krajewski jest znany zarówno w Polsce, jak i w Niemczech, Rosji, Czechach i Słowacji, gdzie w latach siedemdziesiątych (byłe NRD, ZSRR, Czechosłowacja) Czerwone Gitary cieszyły się popularnością. Dla milionów Polaków Krajewski jest symbolem i ikoną polskiej muzyki rozrywkowej.
Na XLIV Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki Opole 2007 finałowy koncert pod tytułem „Niebo z moich stron” został poświęcony twórczości Seweryna Krajewskiego. Kompozytor nie pojawił się na tym koncercie. Przeboje lidera Czerwonych Gitar wykonali m.in.: Kasia Kowalska (”Płoną góry, płoną lasy”), Małgorzata Ostrowska (”Czekam na twój przyjazd”), Maryla Rodowicz (”Nie spoczniemy”), Wilki (”Remedium”), Krzysztof Kiljański (”Kołysanka dla okruszka”). Koncert został przyjęty entuzjastycznie przez widownię opolskiego amfiteatru oraz telewidzów telewizji TVP. „Bezbarwne Premiery, jarmarczne Superjedynki, żenujący Kabareton i dopiero na finał prawdziwa perła - przeboje Seweryna Krajewskiego. Niebo z moich stron to bez wątpienia najlepszy punkt festiwalu Opole 2007” - tak skomentowała festiwal Nowa Trybuna Opolska.
Od lat 70. Seweryn Krajewski mieszka pod Warszawą, najpierw w Michalinie a obecnie od lat w domu położonym w gęstym sosnowym lesie w gminie Wiązowna, pow. Otwocki.
Inne przeboje: „Posłuchaj, co ci powiem”, „Barwy jesieni”, „Przed pierwszym balem”, „Stracić kogoś”, „Ballada pasterska”, „Droga,którą idę”, „W drogę”, „Była to głupia miłość”, „Dzień, najwyżej dwa”, „Trzecia miłość żagle”, „Nie jesteś sama”.
W 2008 roku ukazała się płyta Edyty Geppert „Nic nie muszę” z kompozycjami Krajewskiego w aranżacji jazzowego pianisty Krzysztofa Herdzina. W 2009 roku ukazała się kolejna płyta z jedenastu kompozycjami Krajewskiego do wierszy Karola Wojtyły. W tym samym roku ukazała się płyta Andrzeja Piasecznego z piosenkami Seweryna Krajewskiego - „Spis rzeczy ulubionych”. Po kilku tygodniach płyta uzyskała status platynowej. 10 października obaj artyści zainaugurowali w Kielcach cykl wspólnych koncertów. Po ponad dziesięciu latach przerwy Seweryn Krajewski wrócił na estradę.
W marcu 2009 ukazała się płyta Andrzeja Piasecznego pt. Spis rzeczy ulubionych, na którą muzykę skomponował Seweryn Krajewski. W grudniu 2009 r. ukazała się koncertowa płyta Seweryna Krajewskiego w duecie z Andrzejem Piasecznym pt. Na przekór nowym czasom - live. Obydwie płyty ukazały się nakładem Sony Music.
7 grudnia 2009 pojawiła się wznowiona płyta pt. Jestem (wyd. Sony Music).
Krzysztof Dzikowski (pseud. Krzysztof Borys; ur. 25 stycznia 1938 r. w Warszawie) – polski satyryk i literat (poeta, prozaik, dramaturg), autor tekstów piosenek oraz scenariuszy programów kabaretowych i musicali. Były mąż Krystyny Grochowskiej z zespołu Alibabki, ojciec pisarza Błażeja Dzikowskiego.
Ukończył liceum im. Króla Władysława IV na warszawskiej Pradze. Początkowo studiował na Politechnice Warszawskiej (na Wydziale Mechaniczno-Konstrukcyjnym). Studia te jednak – podjęte z woli ojca – nie pasjonowały go; przerwał tam naukę po 4 semestrach. Bezpośrednim powodem rozstania z tą uczelnią był jednak wiersz, który nie spodobał się jej władzom. Dotyczył on dramatycznych wydarzeń związanych z rewolucją węgierską. Potem zmieniał kilkakrotnie kierunki studiów.
Ostatecznie ukończył studia na dwu wydziałach innych uczelni - na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego (właściwie w Studium Nauczycielskim przy tej uczelni) oraz na Wydziale Scenariuszy łódzkiej PWSFTviT.
Jako tekściarz zadebiutował w 1963. Nawiązał wtedy współpracę z bigbitową grupą muzyczną Czerwono-Czarni. Potem pisał teksty piosenek dla różnych wykonawców, m.in. takich, jak: Stan Borys, Irena Jarocka, Niebiesko-Czarni, Maryla Rodowicz, Kasia Sobczyk.
Spodobała mu się też muzyka zespołu Czerwone Gitary, nawiązał więc współpracę z Jerzym Kosselą. W latach 1966-1967współpracował z kolei z kompozytorem Sewerynem Krajewskim, tworząc wraz z nim wiele piosenek dla wspomnianego zespołu. Przez pewien czas współtworzył teksty z Kazimierzem Winklerem.
Jest też autorem tekstów piosenek do filmu Dancing w kwaterze Hitlera (reż. Jan Batory, 1968, premiera 1971).
Piosenki z jego tekstami usłyszeć też można w wykonaniu takich artystów, jak np.: Alibabki, Ewa Bem, Tadeusz Chyła, Anna German,Katarzyna Groniec, Jerzy Grunwald, Krystyna Janda, Anna Maria Jopek, Stenia Kozłowska, Jacek Lech, Lizar, Czesław Niemen, Jerzy Połomski, Ludwik Sempoliński, Beata Wyrąbkiewicz.
W pracy nad tekstem piosenki nigdy nie skupiał się na nim samym. Interesował się też tym, jak będzie brzmiała piosenka jako całość – z muzyką, rytmem, wykonaniem, interpretacją.
W latach 80. pisał wyłącznie dla siebie, a potem założył wielobranżową firmę. Obecnie zajmuje się przede wszystkim przekładami piosenek z języka francuskiego, głównie tekstów Georges'a Moustakiego. Ponadto od wielu lat współpracuje z Sewerynem Krajewskim (działającym od dawna solo). Chciałby też stworzyć duży polski musical.
