Czas nas uczy pogody
kapodaster III próg = c-mol
( a A2 / E4 E )x2
a e F C
Widziałem wiatr o siwych włosach, roznosił spokój wśród pól,
d a G G7
W ciepłe babie lato kości grzał.
a e F C
A innym razem lasy kosił, spadał ostrzem z gór,
d e F G C
Młody był, bogiem był i gnał wolny tak.
G F d7 e7
Wiele dni, wiele lat czas nas uczy pogody,
F d7 F G C
Zaplącze drogi, pomyli prawdy, nim zboże oddzieli od trawy.
G F d7 e7
Bronisz się, siejesz wiatr, myślisz: jestem tak młody,
F C D E7 A Ais A
Czas nas uczy pogody, tak od lat, tak od lat.
D2 D4 d C7+ A7+ A5+ d e g f e / cis cis e cis
Iluż ludzi czas wyleczył z ran,
F7+ d7 d6 E-F-E h e d d c / e g a h gis
Zamienił w spokój burzę krwi.
D2 D4 d C7+ A7+ G G7/11+/13 d e g f e / cis cis d cis d cis h
Może kiedyś tam, i nam pod jesień tak,
c H7E d7 F0 F E - F - E c h e / a h d c h / a h a h
Znów czoła wypogodzi i wygładzi brwi.
solo: (a7 d7 G7 C7+ F7+ d6 E - F - E)x2
a e F C
Widziałem dni w muzeach sennych o wnętrzach zimnych jak mrok,
d a G G7
Starsi ludzie w rogach wielkich sal.
a e F C
Księgi pięknych myśli pełne pokrył gruby kurz,
d e F G C
Herbaty smak, kapci miękkich szum, spokój serc. (ref.)
(w tonacji c-mol):
( c G )x2
c g Gis Es
Widziałem wiatr o siwych włosach, roznosił spokój wśród pól,
f c Ais
W ciepłe babie lato kości grzał.
c g Gis Es
A innym razem lasy kosił, spadał ostrzem z gór,
f g Gis Ais Es
Młody był, bogiem był i gnał wolny tak.
Ais Gis f7 g7
Wiele dni, wiele lat czas nas uczy pogody,
Gis f7 Gis Ais Es
Zaplącze drogi, pomyli prawdy, nim zboże oddzieli od trawy.
Ais Gis f7 g7
Bronisz się, siejesz wiatr, myślisz: jestem tak młody,
Gis Es F G7 C Cis C
Czas nas uczy pogody, tak od lat, tak od lat.
f7f7/9 ais7Cis9 Dis7+ C7+ C5+ f g ais gis g / e e g e
Iluż ludzi czas wyleczył z ran,f7/6 f9 f7 Gis F G-Gis-G d g f f dis / g ais c d h
Zamienił w spokój bu-u-urzę krwi.f7f7/9 ais7Cis9 Dis7+ C7+ Ais7+ f g ais gis g / e e f e f e d
Może kiedyś tam, i nam pod jesień tak,Dis DG f7f7/6 Cis7+Gis G F G - Gis - G dis d g / c d f dis d c d c d
Znów czoła wypogodzi i wygładzi brwi-i-i.
c g Gis Es
Widziałem dni w muzeach sennych o wnętrzach zimnych jak mrok,
f c Ais
Starsi ludzie w rogach wielkich sal.
c g Gis Es
Księgi pięknych myśli pełne pokrył gruby kurz,
f g GisAis Es
Herbaty smak, kapci miękkich szum, spokój serc. (ref.)
(opracowanie na gitarę: Sylwek Szweda 26.12.2017)
Stanisław Soyka - Czas nas uczy pogody
Stanisław Soyka "Czas nas uczy pogody"
Stanisław Soyka - Czas nas uczy pogody (live)
Stanisław Soyka - Czas nas uczy pogody
"Czas nas uczy pogody" - Grażyna Łobaszewska
Anna Jurksztowicz - "Czas nas uczy pogody"
Czas Nas Uczy Pogody - Natalia Lubrano, Natalia Podwin, Maciek Czemplik
Jak zagrać "Czas Nas Uczy Pogody" (instrumental, akompaniament)
Czas nas uczy pogody
czas nas uczy pogody cover
Jacek Cygan (ur. 6 lipca 1950 w Sosnowcu) – polski autor tekstów piosenek, tekściarz, takżepoeta, scenarzysta, autor musicalowy, juror i organizator festiwali muzycznych.
W rodzinnym mieście ukończył Szkołę Podstawową nr 15 i liceum im. Emilii Plater. Od 1968mieszka w Warszawie, gdzie w 1973 ukończył Wydział Cybernetyki WAT.
Pierwsze piosenki zaczął pisać już na studiach. W 1974 założył wraz z Jerzym Filarem grupęNasza Basia Kochana, z którą zdobył w 1976 r. I nagrodę na Festiwalu Piosenki Studenckiej wKrakowie. W 1978 r. zdobył nagrodę Programu III Polskiego Radia za napisaną wspólnie zElżbietą Adamiak piosenkę pt. Rozmowa. Od tego czasu współpracuje z czołówką polskich kompozytorów i wokalistów muzyki rozrywkowej. Współpracował m.in. z zespołem Crash oraz z kompozytorem Krzesimirem Dębskim.
Napisał ponad 1000 tekstów piosenek, z czego wiele stało się znanymi przebojami. Pięć z nich zdobyło trofea na festiwalu w Opolu.
Jednym z jego największych przebojów była piosenka To nie ja! napisana dla Edyty Górniak, która prócz sukcesu w kraju zdobyła II miejsce w 1994 r. w Konkursie Piosenki Eurowizji wDublinie, co jest jak do tej pory największym osiągnięciem polskiej piosenki za granicą.
W latach 80. silnie zaangażowany w rozwój polskiej muzyki dziecięcej. Współpracował z Majką Jeżowską, zespołem Papa Dance. Wspólnie wylansowali wiele nastoletnich gwiazdek, m.in.Magdę Fronczewską i Krzysia Antkowiaka. Współautor albumu Dyskoteka Pana Jacka. Program o tym tytule z piosenkami Cygana był emitowany w telewizji przez 10 lat.
Współcześnie duży rozgłos i popularność przyniosła mu praca jurora w programie telewizyjnymIdol (2002-2005).
Jest autorem słów do Santo Subito - Cantobiografii Jana Pawła II. Muzykę do słów napisał Piotr Rubik. Koncert emitowała telewizja Polsat 12 i 13 kwietnia 2009.
Krzesimir Marcin Dębski (ur. 26 października 1953 w Wałbrzychu) – polski kompozytor, m.in. muzyki współczesnej i muzyki filmowej, skrzypek jazzowy i dyrygent. Lider zespołu jazzowego String Connection.
Studiował kompozycję w poznańskiej Akademii Muzycznej u Andrzeja Koszewskiego oraz dyrygenturę u Witolda Krzemieńskiego. Mąż Anny Jurksztowicz, z którą ma syna Radzimira i córkę Marię. Z pierwszego małżeństwa ma syna Tolisława i córkę Dobromiłę.
Piosenki napisane przez Krzesimira Dębskiego można usłyszeć m.in. w wykonaniu takich artystów, jak: Krzysztof Antkowiak, Artur Gadowski, Edyta Górniak, Anna Jurksztowicz, Kayah, Beata Kozidrak, Grażyna Łobaszewska, Ryszard Rynkowski, Stanisław Sojka, Zdzisława Sośnicka, Mieczysław Szcześniak, Natasza Urbańska, Borys Szyc. Współpracował z autorem tekstów piosenek Jackiem Cyganem.
Stanisław Sojka, Soyka (ur. 26 kwietnia 1959 w Żorach) – polski wokalista jazzowy i popowy, pianista, gitarzysta, skrzypek, kompozytor, aranżer.
Stanisław Sojka zaczął występować już w wieku 7 lat, kiedy to zaczął śpiewać w sopranach w gliwickim chórze katedralnym, po czym mając 14 lat został kościelnym organistą. Był wówczas uczniem Podstawowej Szkoły Muzycznej I stopnia w Gliwicach, gdzie uczył się gry na skrzypcach. Naukę kontynuował w Liceum Muzycznym w Katowicach, po czym studiował na Katowickiej Akademii Muzycznej, na kierunku aranżacji i kompozycji. W czasie studiów był wokalistą uczelnianego big-bandu Puls, z którym dokonał kilku nagrań dla Polskiego Radia w Katowicach.
Stanisław Sojka zaczął występować już w wieku 7 lat, kiedy to zaczął śpiewać w sopranach w gliwickim chórze katedralnym, po czym mając 14 lat został kościelnym organistą. Był wówczas uczniem Podstawowej Szkoły Muzycznej I stopnia w Gliwicach, gdzie uczył się gry na skrzypcach. Naukę kontynuował w Liceum Muzycznym w Katowicach, po czym studiował na Katowickiej Akademii Muzycznej, na kierunku aranżacji i kompozycji. W czasie studiów był wokalistą uczelnianego big-bandu Puls, z którym dokonał kilku nagrań dla Polskiego Radia w Katowicach.
Pod koniec lat 70. Sojka współpracował z jazzowym zespołem Extraball, był więc znany w środowisku jazzowym. Dyrektor jazzowej wytwórni płytowej Poljazz zaproponował wokaliście prestiżowy koncert, który miał być jednocześnie zarejestrowany na potrzeby jego pierwszej płyty. W ten sposób Sojka solowo zadebiutował na scenie w listopadzie 1978 roku, recitalem w Filharmonii Narodowej w Warszawie, w ramach cyklu „Jazz w Filharmonii”. Przedstawił wówczas własne interpretacje standardów jazzowych, soulowych, r&b, a także polskich pieśni ludowych i kolęd. W następnym roku koncert ukazał się na jego pierwszej płycie Don't You Cry. Ponadto zdobył wtedy I nagrodę na Lubelskich Spotkaniach Wokalistów Jazzowych.
Jego drugi album Blulula z 1981 roku,został okrzyknięty przez dziennikarzy najlepszym jazzowym albumem roku i osiągnął status „Złotej płyty”. Wspólnie z triem Wojciecha Karolaka Sojka zaprezentował własne interpretacje kolejnych standardów jazzowych i soulowych. Przebywający wówczas w Polsce, na festiwalu Jazz Jamboree, legendarny krytyk jazzowy Willis Conover, okrzyknął Sojkę „najlepiej strzeżonym sekretem polskiej muzyki”. Wokalista zaczął występować w całej Europie, a w 1984 roku dostapił zaszczytu supportowania we Francji koncertu Ray'a Charlesa. W latach 1983-1988 Sojka co rok był wybierany przez czytelników magazynu „Jazz Forum” najlepszym wokalistą jazzowym. W tym samym okresie nagrywał dla Polskiego Radia również autorskie popowe nagrania.
W 1983 roku wydał album ze standardami Duke'a Ellingtona Soyka Sings Ellington oraz płytę Matko, która nas znasz… z muzyką religijną. W 1985 roku ukazał się album W piwnicy na Wójtowskiej z koncertem, na którym zaśpiewał następne covery jazzowe i soulowe. Artysta stworzył swój własny, bardzo charakterystyczny styl kompozycji oraz wykonania, a mianowicie charakterystyczne synkopowane fortepianowe frazowanie.
