Jesienna zaduma
e
Nic nie mam,
F e
Zdmuchnęła mnie ta jesień całkiem,
e F e
Nawet nie wiem, jak tam sprawy za lasem.
G Fis h
Rano wstaję, poemat chwalę,
a C D H7 e
Biorę się za słowo jak za chleb.
e H7 G
Rzeczywiście, tak jak księżyc,
a e
Ludzie znają mnie tylko z jednej, /x2
D a e
Jesiennej strony.
Nic nie mam,
Tylko z daszkiem nieba zamyślony kaszkiet,
Nie zważam na mody byle jakie,
Piszę wyłącznie, piszę wyłącznie
Uczuć starym drapakiem.
JESIENNA ZADUMA ELŻBIETA ADAMIAK JESIENNY SPACER
Jerzy Harasymowicz, Jerzy Harasymowicz-Broniuszyc (ur. 24 lipca 1933 w Puławach, zm. 21 sierpnia 1999 w Krakowie) – polski poeta, założyciel grup poetyckich Muszyna i Barbarus.
Należał do tzw. pokolenia „Współczesności”. Zadebiutował w 1953 roku, publikując wiersze i prozę poetycką w „Życiu Literackim”. Jego pierwszym tomikiem były wydane w 1956 roku Cuda. Publikował również na łamach m.in. „Twórczości”, „Tygodnika Powszechnego” i „Dziennika Polskiego”.
Laureat licznych nagród, m.in. Nagrody im. Stanisława Piętaka (1967), Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1972), głównej Nagrody Ministra Kultury i Sztuki (1975).
Jego twórczość charakteryzowała się „przesyceniem” opisów, co czyniło wymyślone przez niego mitologie niezwykle szczegółowymi i sprawiającymi wrażenie realnych. Interesował się kulturą Łemków oraz słowiańsko-chrześcijańską, do których to zainteresowań często odnosił się w swoich utworach.
Z poezji Jerzego Harasymowicza wywodzi się termin „kraina łagodności”, do którego w swoich piosenkach nawiązywał Wojciech Belon, a bywał później utożsamiany z poezją śpiewaną.
Harasymowicz był pisarzem płodnym, umierając zostawił po sobie ponad 40 tomów wierszy, liczne wybory wierszy i 2 bajki dla dzieci sprzedane łącznie w liczbie ponad 700 000 egzemplarzy.
Jego prochy rozsypano nad bieszczadzkimi połoninami, a symboliczny grób stanowi pomnik w kształcie bramy na Przełęczy Wyżnej.
Z poezji Jerzego Harasymowicza zrodził się projekt muzyczny „W górach jest wszystko co kocham” który w ostatnich latach podbił wszystkie festiwale piosenki studenckiej i turystycznej w Polsce.
Elżbieta Adamiak (ur. 5 września 1955 w Łodzi) – polska piosenkarka, gitarzystka i kompozytorka z kręgu poezji śpiewanej.
Jej najbardziej znana piosenka to Jesienna zaduma skomponowana przez nią do słów zaczerpniętych z wierszy Jerzego Harasymowicza
Gry na fortepianie uczyła się w dzieciństwie, potem w Liceum Muzycznym w Łodzi – gry na gitarze.
Studiowała socjologię na Uniwersytecie Łódzkim, później na Jagiellońskim, ale przerwała studia na trzecim roku aby poświęcić się śpiewaniu. Na scenie zadebiutowała w 1974 w łódzkim środowisku studenckim. Po zmianie uczelni i przeprowadzce do Krakowa dalej mocno związana z nurtem piosenki i kultury studenckiej. Współpracowała ze znanymi postaciami i grupami ballady poetyckiej oraz piosenki turystycznej (Nasza Basia Kochana, Wolna Grupa Bukowina).
Jest laureatką wielu festiwali, m.in. Studenckiego Festiwalu Piosenki w Krakowie w 1975(nagroda za debiut piosenkarski i kompozytorski), Zamkowych Spotkań "Śpiewajmy Poezję" w Olsztynie i Festiwalu Artystycznego Młodzieży Akademickiej "FAMA" w Świnoujściu. W 2002 Elżbieta Adamiak otrzymała na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie "Złoty Indeks", będący wyróżnieniem dla twórców zasłużonych dla środowiska studenckiego. W 2005, z okazji jubileuszu 30-lecia pracy artystycznej, została odznaczona Medalem Zasłużony Kulturze "Gloria Artis".
Oprócz udziału w festiwalach i krajowej działalności koncertowej często występowała poza granicami Polski. Śpiewała m.in. w Münster, Kolonii (1977), Niszu (Jugosławia - 1980), Pradze i Budapeszcie (1983), w 1993 odbyła tournée po Australii (Perth, Canberra, Adelajda, Newcastle, Sydney, Hobart, Melbourne). Była też w USA (Chicago, New York - 1995), Paryżu (1996), Saarbrücken (1997), Karlsruhe (2000), Iserlohn, Kolonii, Wuppertalu (2001).
Wielokrotnie brała udział w programach telewizyjnych, których tytuły zazwyczaj nawiązywały do tekstów z jej piosenek: "Znają mnie z jesiennej strony" (1975 ), "Irena Santor zaprasza" (1977), "Jesienna zaduma" (1977 ), "Szare piosenki Elżbiety Adamiak" (1980), "Niepoprawna" (1985), "Prośba o nadzieję" (1989). Rejestrowała także utwory dla Polskiego Radia, które w swoich archiwach posiada ponad 40 piosenek nagranych przez Elżbietę Adamiak.
Żona Andrzeja Poniedzielskiego, który napisał dla niej wiele tekstów, i z którym od 1995 prowadzi Łódzką Piwnicę Artystyczną "Przechowalnia".
Mieszka pod Łodzią. Ma dwoje dzieci: Michała i Katarzynę (oboje ur. tego samego dnia, ok. 1981).
