Serce w plecaku
(żołnierska w tempie marsza)
C G C a F
Z młodej piersi się wyrwało, w wielkim bólu i rozterce,
F C G C
i za wojskiem poleciało, zakochane czyjeś serce.
C G C a F
Żołnierz drogą maszerował, nad serduszkiem się użalił,
F C G C
więc je do plecaka schował i pomaszerował dalej.
C e A d
Tę piosenkę, tę jedyną, śpiewam dla Ciebie dziewczyno,
G C
może także jest w rozterce, zakochane twoje serce?
C e C C7 F
Może potajemnie kochasz i po nocach tęsknisz szlochasz?
d C G C
Tę piosenkę, tę jedyną, śpiewam dla Ciebie, dziewczyno.
C G C a F
Poszedł żołnierz na wojenkę, poprzez góry, lasy, pola,
F C G C
i ze śmiercią szedł pod rękę – taka to żołnierska dola.
C G C a F
A choć go trapiły wielce, kule, gdy szedł do ataku,
F C G C
żołnierz śmiał się, bo w plecaku, miał w zapasie drugie serce.
Serce w plecaku.wmv
Serce w plecaku-pieśń
"Serce w plecaku" [wersja alternatywna :) ]- Andrzej Kołakowski
Serce w plecaku - polska piosenka powstała w 1933 roku. Napisał ją z okazji "Dnia Żołnierza" oficer Michał Zieliński, nauczyciel muzyki i śpiewu w rodzinnym Jarosławiu. Podczas II wojny światowej śpiewali ją Polacy na wszystkich frontach. Szczególną popularność zyskała w polskich oddziałach partyzanckich.
Nie ma chyba w Polsce osoby, która – bez względu na wiek – nie zetknęła się z popularnym żołnierskim przebojem „Serce w plecaku”. Utwór napisał i skomponował jarosławianin Michał Zieliński.
Michał Zieliński. Postać skromna i wielka zarazem. Pamiętam jego wywiady dla Radia Rzeszów. Mówił o miłości do Polski i fascynacji muzyką. Wspominał lata młodości, okres wojny i okupacji i powojennej aktywności zawodowej.
Wszystko, co jest i będzie zapewne jeszcze napisane o tym jarosławskim twórcy koncentrować się będzie na „Sercu w plecaku”. Ten utwór zna każdy. Bo i piękny jest i tali swojski i pełen temperamentu. Ale jest w tej żołnierskiej piosence także nuta smutku i pierwiastek optymizmu.
Michał Zieliński. Postać skromna i wielka zarazem. Pamiętam jego wywiady dla Radia Rzeszów. Mówił o miłości do Polski i fascynacji muzyką. Wspominał lata młodości, okres wojny i okupacji i powojennej aktywności zawodowej.
Wszystko, co jest i będzie zapewne jeszcze napisane o tym jarosławskim twórcy koncentrować się będzie na „Sercu w plecaku”. Ten utwór zna każdy. Bo i piękny jest i tali swojski i pełen temperamentu. Ale jest w tej żołnierskiej piosence także nuta smutku i pierwiastek optymizmu.
Michał Zieliński - urodził się 15 września 1905 roku w Jarosławiu. Już jako 5- letni chłopiec doświadczył losu sieroty po utracie ojca. Andrzej Zieliński był małorolnym chłopem, najemnym woźnicą. Matka, Rozalia z Tokarzów w bardzo trudnych warunkach materialnych wychowywała młodego Michała mogąc mu jedynie zapewnić wykształcenie w zakresie szkoły powszechnej.
Autor „Serca w plecaku” ukończył 7 klas Szkoły Wydziałowej im. ks. Piotra Skargi w Jarosławiu, po czym jako 14- letni chłopiec, pragnąc choć częściowo poprawić sytuację materialną swojej rodziny, podjął pracę pomocnika murarskiego na budowie. Potem wykonywał inne prace, także terminując u różnych mistrzów.
Już w młodości ujawniły się jego poetyckie talenty. On jednak „chciał do wojska”. Dlatego Z pozytywną oceną oraz opinią jaką uzyskał na obozie przysposobienia wojskowego a także z prośbą o przyjęcie do marynarki wojennej skierował swoje kroki do władz wojskowych. Prośba jego została rozpatrzona negatywnie. Marzenia o marynarskiej przygodzie zostały delegowane na dalszy plan.
Mimo tej pierwszej porażki nie dał za wygraną. Jako ochotnik otrzymał z komisji wojskowej przydział do 3 Pułku Piechoty Legionów, który wówczas stacjonował w Jarosławiu ( obecnie osiedle Pułaskiego ). Okres rekrucki „zaliczył” na ocenę celującą . I tu następuje nowy epizod w życiu Michała . Przełożeni odkryli bez trudu zdolności muzyczne Michała i skierowali go jako muzyka samouka do orkiestry pułkowej. Było to pierwsze, ale nie ostanie spotkanie Zielińskiego z muzyką żołnierską.
Po odbyciu zasadniczej służby wojskowej został zwolniony do rezerwy w stopniu szeregowca. Przypadek sprawił , że spotkał się z działaczami Towarzystwa Szkół Ludowych, którzy włączyli go w środowisko entuzjastów pracy kulturalno – oświatowej.
Michałowi Zielińskiemu możnaby poświęcić kilka kolejnych wydań naszej gazetki. Dodajmy więc, że tekst piosenki, która stała się pierwowzorem późniejszego „Serca w plecaku” powstał na początku lat trzydziestych. Nie był zbyt udany przeto autor po pewnym namyśle zredagował nowe zwrotki.
Był to już nieco lepszy tekst od poprzedniego, ale autorowi jeszcze nie dawał satysfakcji. Uważał bowiem, ze skomponowana przez niego melodia, zasługuje na lepsze słowa. Mobilizacja przychodzi nader szybko. Jedna z gazet wojskowych ogłasza konkurs na wiersz żołnierski. Zieliński bierze udział w tym konkursie ze swoimi wierszami i ku swemu zdumieniu spostrzega, że jeden z tekstów znakomicie pasuje do skomponowanej wcześniej melodii. Do tekstu wiersza autor dopisuje później słowa refrenu:
Tę piosenkę, tą jedyną
Śpiewam dla ciebie dziewczyno,
Może właśnie jest w rozterce
Zakochane Twoje serce.
Taki był rodowód jednej z najpopularniejszych piosenek żołnierskich (1933).
Nadchodzi tragiczny wrzesień 1939 roku. Wojenna zawierucha rzuciła jarosławskich żołnierzy a wraz z nimi Michała Zielińskiego w wir wojennych działań. Zamienia on instrumenty muzyczne na karabin i granaty i wraz z 1 batalionem szturmowym po krótkim zgrupowaniu w Pawłosiowie, wyrusza do walki z okupantem.
Córka M. Zielińskiego mieszka wraz z mężem w Jarosławiu.
Henryk Grymuza
(na podstawie materiałów udostępnionych przez PP. Spiradków).
Autor „Serca w plecaku” ukończył 7 klas Szkoły Wydziałowej im. ks. Piotra Skargi w Jarosławiu, po czym jako 14- letni chłopiec, pragnąc choć częściowo poprawić sytuację materialną swojej rodziny, podjął pracę pomocnika murarskiego na budowie. Potem wykonywał inne prace, także terminując u różnych mistrzów.
Już w młodości ujawniły się jego poetyckie talenty. On jednak „chciał do wojska”. Dlatego Z pozytywną oceną oraz opinią jaką uzyskał na obozie przysposobienia wojskowego a także z prośbą o przyjęcie do marynarki wojennej skierował swoje kroki do władz wojskowych. Prośba jego została rozpatrzona negatywnie. Marzenia o marynarskiej przygodzie zostały delegowane na dalszy plan.
Mimo tej pierwszej porażki nie dał za wygraną. Jako ochotnik otrzymał z komisji wojskowej przydział do 3 Pułku Piechoty Legionów, który wówczas stacjonował w Jarosławiu ( obecnie osiedle Pułaskiego ). Okres rekrucki „zaliczył” na ocenę celującą . I tu następuje nowy epizod w życiu Michała . Przełożeni odkryli bez trudu zdolności muzyczne Michała i skierowali go jako muzyka samouka do orkiestry pułkowej. Było to pierwsze, ale nie ostanie spotkanie Zielińskiego z muzyką żołnierską.
Po odbyciu zasadniczej służby wojskowej został zwolniony do rezerwy w stopniu szeregowca. Przypadek sprawił , że spotkał się z działaczami Towarzystwa Szkół Ludowych, którzy włączyli go w środowisko entuzjastów pracy kulturalno – oświatowej.
Michałowi Zielińskiemu możnaby poświęcić kilka kolejnych wydań naszej gazetki. Dodajmy więc, że tekst piosenki, która stała się pierwowzorem późniejszego „Serca w plecaku” powstał na początku lat trzydziestych. Nie był zbyt udany przeto autor po pewnym namyśle zredagował nowe zwrotki.
Był to już nieco lepszy tekst od poprzedniego, ale autorowi jeszcze nie dawał satysfakcji. Uważał bowiem, ze skomponowana przez niego melodia, zasługuje na lepsze słowa. Mobilizacja przychodzi nader szybko. Jedna z gazet wojskowych ogłasza konkurs na wiersz żołnierski. Zieliński bierze udział w tym konkursie ze swoimi wierszami i ku swemu zdumieniu spostrzega, że jeden z tekstów znakomicie pasuje do skomponowanej wcześniej melodii. Do tekstu wiersza autor dopisuje później słowa refrenu:
Tę piosenkę, tą jedyną
Śpiewam dla ciebie dziewczyno,
Może właśnie jest w rozterce
Zakochane Twoje serce.
Taki był rodowód jednej z najpopularniejszych piosenek żołnierskich (1933).
Nadchodzi tragiczny wrzesień 1939 roku. Wojenna zawierucha rzuciła jarosławskich żołnierzy a wraz z nimi Michała Zielińskiego w wir wojennych działań. Zamienia on instrumenty muzyczne na karabin i granaty i wraz z 1 batalionem szturmowym po krótkim zgrupowaniu w Pawłosiowie, wyrusza do walki z okupantem.
Córka M. Zielińskiego mieszka wraz z mężem w Jarosławiu.
Henryk Grymuza
(na podstawie materiałów udostępnionych przez PP. Spiradków).
