Bosman (bsm.) - wojskowy stopień podoficerski w polskiej Marynarce Wojennej, odpowiadającysierżantowi w Wojskach Lądowych i Siłach Powietrznych. Jego odpowiedniki znajdują się także w marynarkach wojennych innych państw.
Bosman jest najstarszym podoficerskim tytułem stosowanym na okrętach. Z języka angielskiego boat swain (skrótowiec bosun) oznaczał kierującego pracą na łodzi. W Polsce termin bosman pojawił się w XVI wieku. Podobnie jak w innych marynarkach wojennych dotyczył osoby, która wykonywała rozkazykapitana lub oficera i zajmowała się utrzymaniem porządku, konserwacją urządzeń, stawianiem żagli oraz wykonywaniem pozostałych prac pokładowych na okręcie. Z czasem, podobnie jak i inne tytuły bosmanprzekształcił się w stopień wojskowy.
Stopień bosmana powstał w Polsce w 1921, wraz z pozostałymi pierwszymi stopniami wojskowymi w Marynarce Wojennej. Wcześniej, od 1918 używano zapożyczonego z Wojsk Lądowych stopnia sierżanta marynarki. W latach 1921-1997 bosman znajdował się w hierarchii przed bosmanmatem, a za starszym bosmanem. Od 1997 pomiędzy bosmanmatem, a bosmanem znajduje się stopień starszego bosmanmata. Przez cały czas istnienia bosman jest odpowiednikiem sierżanta.
Stopień wojskowy bosmana jest zaszeregowany dla grupy uposażenia nr 5, a w kodzie NATO określony jest (wraz z bosmanmatem) jako OR-05.
Tadeusz Śliwiak (ur. 23 stycznia 1928 we Lwowie, zm. 3 grudnia 1994 w Krakowie) – poeta, autor literatury dziecięcej, aktor, dziennikarz, tłumacz.
Syn Władysława Śliwiaka i Anny z Wojtowiczów. Lata II wojny światowej spędził we Lwowie (gdzie ojciec był kierowcą), początkowo okupowanym przez ZSRR, a następnie przez hitlerowskie Niemcy. W 1945 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie uczęszczał do Liceum im. S. Żeromskiego i w 1947 r. zdał maturę. Podjął studia na Wydziale Lekarskim w Warszawie, które przerwał. Potem podjął studia na wrocławskiej AWF, które również przerwał. Ostatecznie w 1948 r. przeniósł się do Krakowa i rozpoczął studia aktorskie w Państwowej Wyższej Szkole Aktorskiej i które skończył. Wśród jego kolegów byli m.in. Zbigniew Cybulski, Bogumił Kobiela, Leszek Herdegen, Kalina Jędrusik. W czasie studiów pracował jako aktor w Teatrze Rapsodycznym (1949-50), a następnie w Teatrze Poezji.
Po ukończeniu PWST w 1953 r. przez kilka lat pracował jako aktor Teatru Starego im. H. Modrzejewskiej w Krakowie. W 1960 r. wycofał się z życia aktorskiego, ale nie zerwał z teatrem – był kierownikiem literackim w Teatrze Rozmaitości (1960-63). Z grupą poetów i plastyków utworzył magazyn literacko-artystyczny Zebra. Pracował w telewizji (1962-67 kierownik Redakcji Programów Artystycznych Telewizji Polskiej w Krakowie; w latach 1969-76 był autorem programów dziecięcych w Ośrodku TVP w Krakowie) oraz w redakcjach Magazynu Kulturalnego (gdzie w latach 1975-84 był redaktorem naczelnym) i Życia Literackiego (od 1952; w okresie 1967-90 był redaktorem działu poezji).
Współzałożyciel i członek (w okresie 1967-72) krakowskiej grupy literackiej Barbarus. Od 1977 r. współpracował z Grupą Poetów i MalarzyŁazienki. Członek Konfraterni Poetów.
Debiutował w 1947 r. wierszem Chaim we wrocławskim Słowie Polskim . Pierwszy tomik poetycki Drogi i ulice ogłosił w 1954 roku, a rok wcześniej poemat o Mikołaju Koperniku pt. Astrolabium z jodłowego drzewa. Po nich wydał kolejne tomy oraz wiele książek dla dzieci. Tłumaczył poezję rosyjską, w tym teksty Bułata Okudżawy i poezję węgierską. Napisał wiele piosenek, w tym takie szlagiery jakKrakowska kwiaciarka i Kocaraba oraz piosenki poetyckie, np. Niebieski młyn śpiewany przez Marka Grechutęi "Skaldow" . Był związany z Piwnicą pod Baranami, (jest autorem m.in. słynnej piwnicznej pieśni Ta nasza młodość).
Członek ZLP od 1953 r. i nowego ZLP od 1984 r. (członek Zarządu Głównego od 1985 r.). Członek PZPR od 1961 r.