O mój rozmarynie
d g A d
O mój rozmarynie, rozwijaj się!
F B C F
O mój rozmarynie, rozwijaj się!
D7 g C A7 d
Pójdę do dziewczyny, pójdę do jedynej, zapytam się,
D7 g C A7 d
Pójdę do dziewczyny, pójdę do jedynej, zapytam się.
d g A d
A jak mi odpowie „Nie kocham cię”!
F B C F
A jak mi odpowie „Nie kocham cię”!
D7 g C A7 d
Ułani werbują, strzelcy maszerują, zaciągnę się,
D7 g C A7 d
Ułani werbują, strzelcy maszerują, zaciągnę się.
d g A d
Dadzą mi buciki z ostrogami,
F B C F
Dadzą mi buciki z ostrogami
D7 g C A7 d
I siwy kabacik, i siwy kabacik z wyłogami,
D7 g C A7 d
I siwy kabacik, i siwy kabacik z wyłogami.
Dadzą mi konika cisawego,
i ostrą szabelkę i ostrą szabelkę do boku mego.
Dadzą mi uniform popielaty,
Ażebym nie tęsknił, ażebym nie tęsknił do swej chaty.
Dadzą mi manierkę z gorzałczyną,
Ażebym nie tęsknił, ażebym nie tęsknił za dziewczyną.
Powiodą z okopów na bagnety,
bagnet mnie ukłuje, śmierć mnie ucałuje, ale nie ty!
Za tę naszą ziemię skąpaną we krwi,
Za naszą niewolę, za nasze kajdany, za wylane łzy.
Wacław Denhoff-Czarnocki (ur. 5 listopada 1894 w Warszawie, zmarł 11 kwietnia 1927
w Bydgoszczy.) - żołnierz Legionów, założyciel klubu Polonia, poeta.
Poeta, w roku 1916 wydał w Kielcach zbiór Piosenki i Wiersze. Dopisał też kilka zwrotek do pieśni O mój rozmarynie. Ponadto był współredaktorem pism: Przegląd Wojskowy i Strzelec”.
O mój rozmarynie – jedna z najpopularniejszych polskich pieśni wojskowych z czasów I wojny światowej i wojny polsko bolszewickiej, znana także pod tytułem Rozmaryn.
-
A choćby mi rzekła, nie boję się,
- werbują ułany,
- werbuję i ja się.
-
Dostanę ja mondur z guzikami
- i buciki ładne
- da i z ostrogami.
