Nigdy więcej
(z repertuaru Piotra Szczepanika)
parlando:
Tak mało brakowało, by to, co najpiękniejsze między nami
Nigdy już nie wróciło – dlaczego to zrobiłaś?
Fis7 H7 e E7
Nigdy więcej nie patrz na mnie takim wzrokiem
Fis7 H7 e E7
Nigdy więcej nie mów do mnie, że nie kochasz
d E7 a a/Fis
Nigdy więcej nie zatruwaj słów goryczą
e Fis7 H7
Nigdy więcej mnie już nie karz martwą ciszą
Fis7 H7 e E7
Nigdy więcej nie patrz na mnie takim wzrokiem
d E7 a a/Fis
Nigdy więcej nie miej takich zimnych oczu
Fis0 F e Cis0
Miłość jeszcze żyje w nas, jeszcze się nie zamknął czas
Fis7 H7 e H7
Nigdy więcej nie patrz na mnie tak jak dziś
Fis7 H7 e E7
Nigdy więcej nie patrz na mnie takim wzrokiem
Fis7 H7 e E7
Nigdy więcej już nie podnoś na mnie głosu
d E7 a a/Fis
Nigdy więcej nie ryzykuj, jednym słowem
e Fis7 H7
Mogę później nie zapomnieć co mi powiesz
Fis7 H7 e E7
Nigdy więcej nie patrz na mnie takim wzrokiem
d E7 a a/Fis
Nigdy więcej nie miej takich zimnych oczu
Fis0 F e Cis0
Miłość jeszcze żyje w nas, jeszcze się nie zamknął czas
Fis7 H7 e H7 ( Fis7 H7 e e)
Nigdy więcej nie patrz na mnie tak jak dziś
(BEGUINE) 
a/Fis 
Fis0 
Cis0
Piotr Szczepanik - Nigdy wiecej
Maleńczuk - Nigdy więcej
Pudelsi - Nigdy więcej
Andrzej Tylczyński (ur. 1 stycznia 1925 w Poznaniu, zm. 11 lipca 2009 w Best w Holandii) – polski autor tekstów piosenek znanych wykonawców, dziennikarz, tłumacz, satyryk.
W młodości pracował m.in. w Głosie Wielkopolski oraz Tygodniku Demokratycznym. W latach 1949–1950 sprawował funkcję przewodniczącego MK SD w Poznaniu. W 1972 założył czasopismo Non Stop, zostając jego redaktorem naczelnym. Do śmierci mieszkał w Holandii.
Na jego dorobek pisarski składa się kilkadziesiąt tekstów piosenek wykonywanych m.in. przez: Czesława Niemena, Piotra Szczepanika,Annę German, Irenę Santor, Marię Koterbską i Irenę Jarocką.
- Kochać (muz. Andrzej Korzyński, wyk. Piotr Szczepanik)
- Nigdy więcej (muz. Wojciech Piętowski, wyk. Piotr Szczepanik)
- Jesteś moją miłością (muz. Jerzy Abratowski, wyk. Anna German)
- Goniąc kormorany (muz. Jerzy Woy-Wojciechowski, wyk. Piotr Szczepanik)
- Augustowskie noce (muz. Franciszka Leszczyńska, wyk. Maria Koterbska)
- Motylem jestem (muz. Andrzej Korzyński, wyk. Irena Jarocka)
- Domek bez adresu (muz. Andrzej Korzyński, wyk. Czesław Niemen)
- Dzisiaj, jutro, zawsze (muz. Wojciech Piętowski, wyk. Bogdan Łazuka)
- Znad białych wydm (muz. Marek Sart, wyk. Fryderyka Elkana)
- Zakochałam się w zielonych oczach (muz. Adam Markiewicz, wyk. Ludmiła Jakubczak)
- Czekam na miłość (muz. Andrzej Korzyński, wyk. Ada Rusowicz)
W 1974 piosenki te wydano na płycie Goniąc kormorany i inne piosenki A. Tylczyńskiego.
Wojciech Piętowski - kompozytor i pianista. Ukończył Średnią Szkołę Muzyczną w Warszawie w klasie fortepianu. Absolwent Wydziału Łączności Politechniki Warszawskiej. Naukę gry na fortepianie kontynuował po wojnie równolegle ze studiami politechnicznymi. Debiutował w 1949 r. jako pianista i akordeonista w jazzowym zespole Marabut, działającym pod patronatem Jazz Club YMCA w Warszawie. Później prowadził zespół akompaniujący solistom na estradzie oraz w nagraniach radiowych i płytowych.
W latach 1951–1979, jako technik, inżynier i reżyser dźwięku, związany był z Warszawskimi Zakładami Fonograficznymi, później Przedsiębiorstwo Państwowe „Polskie Nagrania”. Jako reżyser dźwięku uczestniczył w nagraniu ponad trzystu płyt gwiazd polskiej estrady.
Jako kompozytor debiutował w 1959 r. Napisał muzykę do ponad stu pięćdziesięciu piosenek, m.in. dla ![]()
Anny German, ![]()
Haliny Kunickiej, ![]()
Bohdana Łazuki, ![]()
Czesława Niemena, ![]()
Jerzego Połomskiego, ![]()
Sławy Przybylskiej, ![]()
Ireny Santor, ![]()
Piotra Szczepanika, ![]()
Teresy Tutinas, ![]()
Violetty Villas i ![]()
Zbigniewa Wodeckiego.
Jest laureatem I nagrody na Krajowym Festiwal Piosenki Polskiej Opole ’68 za Spróbujmy jeszcze razoraz II nagrody w konkursie Dziecko-Wojna-Pokój. W 1963 r. piosenka Dzisiaj, jutro, zawsze uznana została w plebiscycie Polskiego Radia za przebój roku i przebój 20-lecia. Wiele nagród za interpretację jego piosenek zdobyli na festiwalach w Sopocie wykonawcy zagraniczni:
— Patsy Ann Noble z Wielkiej Brytanii – IV nagrodę za Najlepszy dzień w 1965 r.,
— Jean Turner z USA – V nagrodę za Deszczem, zawieją w 1965 r.,
— zespół Scafell Pike ze Szwecji – I nagrodę zaDzisiaj, jutro, zawsze w 1974 r.,
— Corina Chiriac z Rumunii – Bursztynowego Słowika za Nigdy więcej w 1975 r.
Jego karierze poświęcone jest hasło wtelewizyjnej wersji „Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej” (odcinek 89 w reżyserii ![]()
Ryszarda Wolańskiego).
Piotr Szczepanik (ur. 14 lutego 1942 w Lublinie) – polski piosenkarz, aktor i gitarzysta.
Studiował historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i tam rozpoczął działalność artystyczną w kabarecie „Czart” i teatrze Akademii Medycznej „Dren 59”. Debiutował w 1963 na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie. Znany z takich przebojów jak Żółte Kalendarze (autor tekstu: Jerzy Miller), Kochać, Goniąc kormorany (autorem obu tekstów jest Andrzej Tylczyński), Puste koperty, Zabawa podmiejska, Nigdy więcej i innych.
Na przełomie lat 60. i 70. XX w. wraz z B. Łazuką i J. Fedorowiczem prezentował popularny program estradowo-kabaretowy „Popierajmy się”. W latach 70. występował solo (przy akompaniamencie gitary) w programach muzyczno-poetyckich oraz z recitalami pieśni i romansów. Śpiewał także utwory A. Nowaka. Działał też jako aktor (zagrał m.in. tytułową rolę w telewizyjnej adaptacji „Chama” E. Orzeszkowej, 1979).
Wraz z NSZZ „Solidarność” od 1980 r. przez cały stan wojenny do 1989 r. Organizator Festiwalu Piosenki Prawdziwej (1981) oraz koncertów w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej. Po 1990 r. szef Zespołu Współpracy ze Środowiskami Twórczymi w Kancelarii Prezydenta Lecha Wałęsy. W 2005 członek Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich, a w 2007 oficjalnie poparł Prawo i Sprawiedliwość w wyborach parlamentarnych, a także zasiadł w komitecie honorowego poparcia PiS-u.
