Czom ty ne pryjszoł
ЧОМ ТЫ НЕ ПРИЙШОВ
( a E a )
a
Czom ty ne pryjszoł, jak misjac zijszoł
C GG7 C - A7
Ja tebe czekała
d C e a
Czy konia ne mał, czy steżky ne znał
C EE7 a - A7
Maty ne puskała
d C e a
Czy konia ne mał, czy steżky ne znał
C EE7a (E)
Maty ne puskała
a
I konia ja mał i steżky ja znał
C GG7 C - A7
I maty puskała
d C e a
Najmensza sestra bodaj ne zrosła
C EE7 a - A7 (E)
Sidelce schowała
a
A starsza sestra sidelce znajszła
C GG7 C - A7
Konia osidłała
d C e a
Pojid brateńku do diłczynońky
C EE7 a - A7 (E)
Szczo by ne czekała
a
Tecze riczeńka, newełyczeńka
C GG7 C - A7
Schoczu, pereskoczu
d C e a
Widdajte mene moja matinko
C EE7 a - A7 (E)
Za koho ja choczu
a
Dum, dum, dum, dum, dum, dum, dum, dum, dum, dum
C G G7 C - A7
Dum, dum, dum, dum, dum, dum, dum
d C e a
Widdajte mene moja matinko
C EE7 a - A7(a-E-a)
Za koho ja choczu
Raisa Misztela - Czom ty nie priszol - ЧОМ ТЫ НЕ ПРИЙШОВ.wmv
Czom ty ne pryjszoł
"Чом ти не прийшов"
ЧОМ ТИ НЕ ПРИЙШОВ Алексей Горбунов
Łemkowie (l.poj. Łemko, kobieta to Łemkynia) – wschodniosłowiańska, rusińska grupa etniczna (grupa etnograficzna) zamieszkująca historyczny region Galicji, Zakarpacia oraz północną część Słowacji.
Wg ostatniego spisu powszechnego z 2002 w Polsce żyje ok. 6 tysięcy Łemków, z czego około dziesięciu procent mieszka na Łemkowszczyźnie. Do Polski przyjeżdżają Łemkowie z wielu krajów na różnego rodzaju festiwale, gdyż mają silne poczucie odrębności. Sami Łemkowie szacują swoją liczbę na dziesięciokrotnie większą niż w spisie, czyli około 60 tys.
W gwarach łemkowskich, które są podobne do języka ukraińskiego, można znaleźć wiele słów pochodzenia wołoskiego, które do dziś występują w języku rumuńskim, ale też widać bardzo wiele wpływów polskich, słowackich, a nawet węgierskich. Kontrowersyjną kwestią jest, czy gwary łemkowskie stanowią odrębny język, peryferyjne gwary języka ukraińskiego, czy też zachodnią odmianę języka rusińskiego.
Łemkowie padli ofiarą polityki "ukrainizacji" prowadzonej przez Austro-Węgry w odpowiedzi na rzekome tendencje moskalofilskie. Lista Łemków, umieszczonych w Thalerhofie, opracowana ok. 1930 r. przez o. W. Kuryłłę i zapewne niekompletna wymienia 1915 nazwisk. Dla porównania, kronikarze Ukraińskich Strzelców Siczowych wśród 8000 ochotników doliczyli się zaledwie 30 Łemków. Jeszcze w czasie II wojny światowej rozpoczęły się, początkowo dobrowolne, wyjazdy Łemków na radziecką Ukrainę oraz w głąb ZSRR. Z czasem przesiedlenia te nabierały charakteru coraz bardziej intensywnego (pod wpływem nacjonalistycznej propagandy ukraińskiej) i wymuszanego (umowa międzypaństwowa między Polską a sowiecką Ukrainą o wymianie ludności). Dopiero jednak Akcja "Wisła" za sprawą oskarżenia ludności łemkowsko-rusińskiej o sprzyjanie rebelii wywołanej przez UPA w 1947 roku spowodowała wysiedlenie praktycznie całej ludności łemkowskiej (ok. 40%) z terenów tzw. Łemkowszczyzny na tzw. Ziemie Odzyskane. W wyniku tego procesu rodziny łemkowskie pozostające w Polsce, na Ukrainie czy w Rosji, często ulegały wynarodowieniu – polonizacji lub ukrainizacji. Mimo wielu utrudnień, starsze pokolenie starało się podtrzymywać rodzimą kulturę i język. Stało się to łatwiejsze szczególnie w Polsce po kolejnych "odwilżach", kiedy Łemkowie, począwszy od 1956 roku, mogli starać się o pozwolenie powrotu na swe rdzenne tereny – pod warunkiem jednak, że ich ziemie i domy nie były zajęte przez innych obywateli Polski, którymi zasiedlono tereny Łemkowszczyzny.
